Enkele jaren geleden verhuisden Ziva en ik naar Overijse. We gingen bij mijn lief wonen. Ik had de verhuis zorgvuldig voorbereid en probeerde die zo aangenaam mogelijk voor haar te maken. Want katten verhuizen niet graag. Ook niet als het voor de liefde is.
Goddank voelde ze zich snel op haar gemak in haar nieuwe huis.
Er waren grote ramen die uitkwamen op een balkon en met zicht op de tuin. Ze keek graag naar buiten. Een beetje staren. Soms zag ik haar hoofd van de ene naar de andere kant bewegen … een vogeltje in de tuin volgend…
Ze volgde tijdens de dag ook de zon. Eerst lag ze voor het ene schuifraam in de zon en in de namiddag schoof ze mee op naar het andere raam.
Ze sliep vaak op de mat in de zon. Op haar zij …op haar buik … soms op haar rug. “Laat die zon maar schijnen … ik bak hier mooi bruin” … achter het glas van de schuiframen.
Tot op de dag dat ze in een seconde tegen het schuifraam plakte. Ik was in de woonkamer aan tafel aan het werken. Plots hoorde ik op enkele meters van mij een serieuze ‘boenk’. Ik keek op en zocht naar waar het geluid vandaan kwam. En toen zag ik het …
Ziva plakte met haar snoet en klauwen op het grote schuifraam.
En ik zag ook onmiddellijk de reden waarom ze daar zo naartoe geschoten was … er zat een zwarte kat op ons balkon… aan de andere kant van het schuifraam.
Ziva blies, haar staart werd dik en ze beukte op het raam om de andere kat aan te vallen.
Ik sprong van mijn stoel en liep naar het raam. Toen de zwarte kat mij zo zag afkomen, vluchtte ze snel weg. Ziva keek haar na. En bleef haar nakijken tot ze verdwenen was door de haag. Haar staart werd weer dunner, ze bleef nog even kijken en na enkele minuten ging ze terug naar haar tapijt in de zon…
Ik besefte toen 2 dingen:
- Ik moet iets doen aan die schuiframen zodat Ziva niet continu andere katten ziet. Want te zien aan haar reactie geeft haar dit onnodig stress.
- Ik ga nooit zomaar een andere kat in huis halen. En al helemaal niet van de ene op de andere dag gewoon bij haar in de woonkamer zetten.
En dit geldt voor de meeste katten. Logisch ook. Want katten zijn solitaire jagers.
Dit wil niet zeggen dat ze niet met andere dieren of mensen kunnen samenwonen. Maar wel dat ze voor hun voedsel en overleving helemaal op zichzelf zijn aangewezen. Een andere kat in hun territorium betekent een concurrent voor hun waardevolle bronnen zoals voedsel en water. En dus een bedreiging voor hun overleving.
Instinctief probeert een kat een andere kat dus weg te jagen of vlucht ze ervan weg. In ieder geval veroorzaakt dit behoorlijk wat stress.
Het is dus de kunst om katten op zo’n manier te introduceren aan elkaar dat ze niet elkaars vijanden maar elkaars vrienden worden.
Maar ik zal eerst maar beginnen met die schuiframen wat af te plakken met raamfolie…
Tip: Bereid de komst van een nieuwe kat in huis goed voor. Laat hem bij aankomst in een aparte ruimte wennen aan de verhuis. En laat hem dan pas zintuig per zintuig kennis maken met de andere katten of honden in huis.
Volg het tempo van je dieren tijdens dit kennismakingsproces.
